خدا هست

ماه من غصه اگر هست،

بگو تا باشد

معنی خوشبختی،بودن اندوه هست!

این همه غصه و غم،این همه شادی شور چه بخواهی و چه نه،

میوه یک باغند،

همه را با هم و با عشق بچین

ولی از یاد مبر پشت هر کوه سبزه زاریست پر از یاد خدا و در آن باغ کسی می خواند

 که خدا هست،دگر غصه چرا؟

در سمتِ توأم ..

در سمتِ توأم ..

دلـم باران ، دستم باران ، دهانـم باران ، چشمم باران

روزم را با بندگیِ تـو پاگُشا میکنم .

هر اذانی که میوزد ، پنجره ها باز می شوند ، یادِ تـو کران می کند .

هر اسم که تو را صدا میزنم ، مـاه در دهان هزار تکه می شود .

کاش من همه بودم ، با همه ی دهان ها ، تو را صدا میزدم .

کفش های مـاه را به پا کردم ، دوباره عازمِ تـوأم ..

 تا بوی زُلفِ یار درآبادیِ من است ..

هرلب که خنده ای کُند از شادی من است .

..

سکوت نکن !

به نــام ِ او  مهربان آفریدگارم !

ثانیه ای اجازه بده تا سکوتت را با " آه " دلم بشکنم ...

سکوت نکن !

 سکوت که می کنی؛ انگار از هر دو دنیا جوابم می کنند !!

.

تو همیشه مرا غافلگیر می‌کنی محبوبِ من!

بدنبال ردّی از تو بیرون می‌زنم ..

از خودم ، از خانه ، گِردِ شهر پرسه می‌زنم .

 از صدایِ سوتِ ایست و تابلوهایِ خطر بر می‌گردم ...

دست‌ِ خالی به خانه ، به خودم ، در خودم قدم می زنم ،

 از تــو سر در می‌آورم ...

 تو همیشه مرا غافلگیر می‌کنی محبوبِ من!

.

خـُـدا ، بهانه ی زنــدگی مَــن

خـدایا !

 بـه ایـن نق زدن هایم حـواسـت هـست؟

 وقتـی تـو کمی از مـن دور می شوی آهـم بلنـد می شـود

 و بهـانه گیـر می شـوم ! دسـت خـودم نیسـت !

مـن بهـانه هـایم فقـط گـیرِ تـوسـت ..

حـالا چـه اخـم کنـی چـه لبخـند بـزنی ،

مـن هـر بهـانه ای را وقـف تـو می کنـم ..

 اصـلا تـو خـودت بهــانه ای ..

بهـانه ی زنـدگی ِ مـن !

.

خــدایا دســتِ دلــم را می گیــری ؟

قصه‌ ی انسان قصه‌ یک‌ دل‌ است‌ و یک‌ نردبان !

قصه ی بالا رفتن ، قصه‌ هزار راه‌ و یک‌ نشانی 

قصه‌ ی پله‌ پله‌ تا خـدا ، قصه‌ ی جستجو ...

قصه‌ ی از هر کجا تا او ، قصه‌ ی انسان

 قصه ی‌ پیله‌ است‌ و پروانه ! قصه‌ ی تنیدن‌ و شکافتن ...

قصه‌ ی پرواز !

 من‌ اما ، هنوز اول‌ قصه‌ام ، ایستاده روی‌ اولین‌ پله

 نشانی گم کرده ، با دو بال‌ ناتمام‌ و یک‌ آسمان

خدایا دست‌ِ دلم‌ را می گیری؟

.

ستار العیوب

خدایا؛
ما به امید "رازدار" بودنت،

"راز" دار شدیم...

و شرم نکردیم

از زیادی رازها و گناه ها،

یا ستارالعیوب!

وَ بِرَحْمَتِکَ أَخْفَیْتَهُ وَ بِفَضْلِکَ سَتَرْتَهُ‏...

خالق دانه های انار!

باور نمی کنم...

خالق نظم دانه های انار

زندگی مرا...

بی نظم چیده باشد!

خدای مهربانم!

باید قهر می کردی

....تنها می گذاشتی...

از ته دلت نیشخندی آمیخته با تمسخر و غم می زدی..

اما نزدی..نکردی...نرفتی...!

فکر کنم اینجای قصه شد که تو شدی خدا و من بنده...!